Baron von Münchhausen

Karl Friedrich Hieronymus Baron von Münchhausen (1720- 1797) was een Duitse soldaat (edelman) die in het Russische leger  had gevochten tegen de Turken en waarover hij dan graag  zeer sterke verhalen vertelde. De Baron von Münchhausen woonde in het Duitse plaatsje Bodenwerder waar hij zich in 1760 op 40-jarige leeftijd had teruggetrokken. Hij had dus een tijdje als kapitein gediend in Russische veldtochten waar er tegen de Turken was gevochten. Als gastheer vertelde hij veel mensen over de meest wonderbaarlijke geschiedenissen van zijn strijd. Zo vertelde hij over de reis naar Rusland, de jacht, de honden en paarden bezat, over de avonturen in de oorlog tegen de Turken, het gevangenschap en de terugkeer naar het vaderland, avonturen op zee, de reis naar de maan, en de tocht die dwars door de aarde ging. In die verhalen kon de baron absurde dingen doen, zoals op kanonskogels vliegen, doorrijden op een in tweeën gehakt paard, hongerige wolven binnenstebuiten keren of zichzelf aan zijn eigen vlecht uit een moeras trekken. Een Duitse vertaling van deze absurdistische verhalen schreef Gottfried August Bürger. Veel gebeurtenissen in de verhalen waren afkomstig uit andere verhalen, verhalen die verteld werden in de traditie van de zogeheten  leugenliteratuur en mondelinge en schriftelijke overlevering van volksverhalen. De sterke verhalen werden voor de baron te sterk aangedikt en de relatie met zijn vriend/schrijver Rudolf Erich Raspe, bekoelde hierdoor. Hoewel de verhalen oorspronkelijk als onschuldig vermaak bedoeld waren, werd de baron steeds meer als leugenaar gezien (zijn bijnaam werd de Leugenbaron), waardoor hij zich terugtrok uit het openbare leven. De baron stierf in 1797

De kanonskogel

Zo gaat een van de verhalen over de baron van Münchhausen, die op een afgeschoten kanonskogel springt om (in) een belegerde stad, een vijandelijk kamp, te kunnen (be)spioneren. Halverwege keert hij weer terug, door op een door de vijand afgeschoten (tegemoetkomende) kogel te springen. Hij laat zich een tweede keer naar de stad schieten en opent van binnenuit de poort

Met eenden in de lucht

De baron von Münchhausen bindt een stukje spek aan een hondenlijn, als hij een dozijn eenden ziet zwemmen en geen kruit en lood meer heeft. De eerste eend slikt dit in. Omdat het zo glad is, poept hij het meteen achter zich weer uit. De andere eenden overkomt hetzelfde zodat hij ze allemaal aan een lijn krijgt. Op weg naar huis komen de versufte eenden weer tot zichzelf en vliegen met hem weg. Hij stuurt de vlucht naar zijn huis. Hier draait hij de vogels de nek om, zodat hij keurig langzaam door de schoorsteen weer naar beneden kan dalen.

De gespietste patrijzen

De baron schiet, als al zijn hagel weer eens op is, met zijn laadstok op een vlucht patrijzen. Zeven spietst hij zo met één schot.

De bevroren urinestraal

Op een winterjacht in een Pools woud wordt de baron door een beer aangevallen, net als hij de vuursteen van zijn geweer heeft losgeschroefd om deze aan te scherpen. Hij klimt in een boom, maar laat zijn mes vallen in de sneeuw. Hij laat een straal urine - daar heeft men altijd genoeg van als men in angst zit - neer op het mes. De straal bevriest onmiddellijk. En zo kan hij het mes omhoogtrekken, de steen weer vastschroeven en de beer voor altijd het boomklimmen doen vergeten.

Vijf bruikbare dienaren

Wanneer de baron op last van de sultan naar Caïro reist om een boodschap over te brengen, ontmoet hij vijf bruikbare mannen die hij als dienaren in dienst neemt: een met een adem als een orkaan, een die snel als de wind kan rennen, een die zo sterk is dat hij een heel bos ceders kan ontwortelen, een met een extreem goed gehoor en een met een extreem goed zicht. Nadien helpen deze mannen de baron bij het winnen van een weddenschap met de sultan.

De reis door de Aarde en de Stille Zuidzee

Na via de Etna dwars door de aarde te zijn gevallen en in de Stille Zuidzee terecht te zijn gekomen, wordt de baron opgepikt door een schip. Na een bezoek aan het Kaaseiland komt het schip de meest bizarre zeemonsters tegen, waaronder een eiland dat uiteindelijk een reusachtige vis blijkt te zijn.